به گزارش مشرق، کانال تلگرامی افق ایران نوشت:

یک سالِ سخت برای پرونده هسته ای

اقدامات هدفمند و زمان بندی شده یک ساله ای در شورای حکام در قالب قطعنامه‌های الزام آور، ارجاع پرونده هسته ای ایران به شورای امنیت و در نهایت فعال کردن «اسنپ بک» روندی است که اروپا قرار است با همراهی آمریکا در برابر ایران در پیش گیرد.

در بحبوحه این روند محتمل، تلاش برای امنیتی سازی پرونده هسته ای ایران به اوج خواهد رسید و باز کردن پرونده ای شبیه با پرونده PMD (ابعاد نظامی احتمالی برنامه هسته ای ایران) در دستور کار قرار می گیرد...

در این میان، متغیر مهم دیگری وجود دارد که در گذشته وجود نداشت. آنهم درگیری مستقیم ایران و اسرائیل است. تنشی که باعث شده است تأسیسات هسته ای بیش از گذشته با تهدید عینی نظامی روبرو شود.

در واقع، علاوه بر تنش هسته ای در سطح سیاسی که اروپا و آمریکا آن را مدیریت می کنند، احتمالا آن ها دست اسرائیل را باز نگه می دارند تا تهدید نظامی فوری و معتبری را علیه تاسیسات هسته ای کشورمان حفظ کنند. کما اینکه در چند ماه اخیر مسئله تهدید علیه مراکز هسته ای کشورمان وجود داشته است و به نظر می رسد، تلاش می شود این تهدید حفظ شود.

حفظ این تهدید نظامی با دو هدف دنبال خواهد شد: ۱. فشار امنیتی به ایران برای تقویت فشارهای سیاسی و محدود کردن مانورپذیری هسته ای ایران به ویژه در هرگونه چشم انداز سیاسی-دیپلماتیک حله مناقشه، ۲. زمینه سازی برای اقدام علیه تاسیسات هسته ای ایران به ویژه اگر تنش هسته ای منجر به توافق سیاسی نشود.

نکته مهم دیگری که در این روند وجود دارد این است که مهار برنامه هسته ای ایران مهم ترین نقطه توافق و همراهی آمریکای ترامپ، اروپا و اسرائیل خواهد شد. در واقع، هم برای ترامپ(آنچنان که اعلام کرده و قبلا با خروج از برجام در این مسیر گام برداشته است) هم برای اروپا(آنگونه که در حال اقدام است) و هم اسرائیل(آنگونه که مدعی است که زمان حمله نظامی به تاسیسات هسته ای ایران رسیده است)، مقابله با برنامه هسته ای ایران مهم ترین دستورکار مشترک آن ها در راستای پروژه مهار تهران است که من آن را مرحله سوم پروژه مهار می دانم.

لازم است تاکید شود که هم اسرائیل و هم اروپا احتمالا به دنبال این خواهند بود که پرونده هسته ای ایران را به مهم ترین نقطه اتصال خود با آمریکای ترامپ تبدیل کنند. اسرائیل تلاش خواهد کرد این نقطه اشتراک و اتصال با آمریکا را از یک دستورکار سیاسی وارد دستورکار نظامی کند و اروپا نیز احتمالا به دنبال آن خواهد رفت تا برنامه هسته ای ایران را از طریق آژانس از دستورکار فنی خارج کند و وارد دستورکار حقوقی در قالب اسنپ بک و ارجاع به شورای امنیت کند. این نقطه ای است که احتمالا منجر به خشنودی ترامپ از اروپایی ها و بده بستان هایی میان آن ها خواهد شد.

به همین جهت، تصور من این است که سال ۲۰۲۵ را باید سال پرونده هسته ای ایران نامید و احتمالا شاهد یکی از تنش زاترین دوره های برنامه هسته ای ایران از ابتدا تاکنون خواهیم بود.

با این حال، سرنوشت جنگ اوکراین، غزه، لبنان، درگیری ایران و اسرائیل و استراتژی آمریکا در قبال اروپا و چین نیز متغیرها و پیشران های مهمی هستند که پرونده هسته ای ایران را تحت تاثیر قرار دهند یا روند آن را تغییر دهند.

البته آنچه گفته شد، یک سویه نیست و ادراک ایران از بحران پیش روی هسته ای و اهرم های در دسترس برای مهار اقدامات آمریکا، اروپا و اسرائیل نیز متغیر مهمی است. جمهوری اسلامی ایران در گام نخست تلاش خواهد کرد در سطح سیاسی و دیپلماتیک روند و پروژه پیش گفته را متوقف کند و مانع امنیتی سازی برنامه هسته ای شود. اما رویکرد ترامپ و اروپا فاکتورهای مهمی هستند که تعیین کننده نوع جهت گیری ایران خواهند بود. در صورت تشدید فشار، ایران به سمت تشدید اقدامات مقابله ای خواهد رفت. با این حال، به نظر می رسد ایران از هرگونه فرصت سیاسی برای جلوگیری از بحرانی شدن پرونده هسته ای استفاده خواهد کرد. در واقع به مانند گذشته دیپلماسی و میز مذاکره اولویت نخست ایران خواهد بود که اکنون بیش از هر زمانی وابسته به اراده طرف های مقابل است.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.